Więzy krwi 4

-Pomóż mi! Musimy się śpieszyć, nie chce wylądować w lokalnym więzieniu.

Aaron popatrzył z dezaprobatą na wysokiego, przystojnego mężczyznę.

-Te romanse kiedyś cię pogrążą.

-Ale jakie romanse. Ha! Przyjacielu, watro było.- Uśmiechnął się do Aarona i zamaszystym ruchem zasunął suwak torby.

-Warto czy nie warto skutek jest taki, że zbiry tatusia twojej panny szukają cię po mieście.

Jim z nonszalancją wygładził włosy.

-Byłem w gorszych opałach. Gdzie twoja siostra?

-Na dole.

Jim wziął swoją torbę, pogasił światła hotelowego pokoju i zszedł w ślad za Aaronem do holu. Cecil na ich widok wstała z fotela i podeszła do brata. Spojrzała na Jima.

-Och droga Cecil. Jak zwykle coraz piękniejsza.- Ucałował ją w dłoń.

-Daruj sobie te bajeczki.- Chłodnym tonem zbyła go, lecz Jim, koneser kobiet uśmiechnął się zniewalająco i poprawił pasek torby. Cecil zlustrowała go dokładnie. Gdy jej oczy zatrzymały się na torbie zapytała:

-Przed kim tym razem?

-Przed ludźmi konsula.

Cecil machnęła ręką i z dezaprobatą popatrzyła na brata.

-Gdzie teraz?

-Do hangaru, tam czeka samolot.

Jim wyprężył się dumnie: - To mój. Jedna wytworna dama dała mi go w prezencie.

-Nie taka wytworna jak się z tobą przespała.

Jim syknął.- Takie zjadliwe słowa z ust takiej słodkiej istotki nie przystoją. Tss, zostaw swój żar na później.

-Idiota.

Ukłonił się głęboko. -Do usług.

Aaron popatrzył na nich niespokojnie. Jego but wystukiwał jakiś niespokojny rytm.

-Chodźmy, nie chce tu dłużej zostać.

Szybko wyszli na dwór. Ciepłe powietrze uderzyło ich w twarz zalewając płuca i wyciskając pot z czoła. Nie bacząc na niedogodności skierowali się w stronę odległych, dużych budynków stojących na krańcach miasta. Drogę wśród ciemnej nocy oświetlały im ustawione co kilka metrów marne lampy.